Według różnych szacunków w Polsce żyje od półtora miliona do nawet trzech milionów Dorosłych Dzieci Alkoholików. To często nasi najbliżsi: żony, mężowie, matki, ojcowie. To przyjaciele, znajomi, koledzy, kuzyni. Na zewnątrz mili, sympatyczni, kochający i pragnący miłości. Wewnątrz skażeni rozległą strefą cienia.
Jak im pomóc? Czy oni sami mogą rozwiązać swoje problemy?

DDA - choroba, syndrom, życiorys? Zjawisko, które w ostatnich latach zostało nagłośnione i rozpropagowane, powoduje wiele dyskusji. Bycie Dorosłym Dzieckiem Alkoholika to niewątpliwie fakt, i to fakt nie do zmiany, gdyż życiorysu zmienić się nie da. Nie jest tym bardziej życiorys przedmiotem leczenia. Tak więc czytając o DDA ludzie osobiście dotknięci taką historią zaczynają się zastanawiać: Czy to o mnie? Czy jestem nienormalny? Chory? Co mam zrobić? Uporządkujmy więc informacje.

Dzięki kursowi "DDA. By żyć normalnie":

• Zrozumiesz, kim są, a kim nie są Dorosłe Dzieci Alkoholików. Jak wyglądało ich dzieciństwo i jakie przekonania w nich pozostały.
• Sprawdzisz, czy to jest Twój problem.
• Dowiesz się, w jaki sposób radzić sobie z niekorzystnymi schematami wyniesionymi z dzieciństwa.

Kurs przygotowała Magdalena Ilnicka - psychoterapeutka, terapeutka rodzinna, specjalistka terapii uzależnień.

- Moim zdaniem profilaktyczne minimum, które powinno być wystarczające dla większości osób, polega na przyjrzeniu się sytuacji, nazwaniu jej i zrozumieniu, co z niej wyniosłem. DDA potrzebują też wiedzy o tym, co się stało w ich życiu i co mogą z tym zrobić. Ważne jest także uzupełnienie umiejętności, których nie mogli zdobyć w domu rodzinnym - przeczytaj rozmowę z Magdaleną Ilnicką.